Dlaczego pozostajemy w relacji zbyt długo?
Wpływ traumy, którą doświadczyłyśmy w związku, czy to była przemoc emocjonalna, fizyczna, finansowa czy seksualna, jest bardzo mocno nieoszacowywany.
Myślę, że wiele z Was spotkało się z opinią drugiej kobiety, która słysząc o tym jakiej przemocy doświadczasz Ty sama, czy też ktoś Tobie bliski nie rozumie pozostawiania w tej relacji, wręcz krytykuje i odrzuca ofiarę przemocy. Niestety ten brak zrozumienia i jednocześnie brak świadomości oraz znajomości problemu krzywdzi ofiary. Buduje w kobietach, które doświadczają takiej przemocy poczucie odrzucenia samej siebie, które oparte jest na głębokim wstydzie.
Kiedy w naszym życiu doświadczamy traumy i w efekcie tego doświadczenia reagujemy emocjonalnie. Jeżeli nasze emocje nie zostaną poczute w ciele tylko zostaną w nim zamrożone, wtedy też nasz mózg zamraża nasze traumatyczne wspomnienia i związane z nimi emocje. Te wspomnienia mogą w nas żyć nie poczute i zablokowane latami. Co wpływa na funkcjonowanie naszego mózgu i negatywnie oddziałuje na takie aspekty jak logiczne rozumowanie, koncentrację, zarządzanie czasem, planowanie i organizację, zamianę koncentracji, zapamiętywanie szczegółów.
To nie wszystko ofiary doświadczanej traumy mają ograniczone połączenie lub nie mają go wcale pomiędzy tą częścią mózgu, która odpowiada za planowanie, rozumienie, uczenie się, podejmowanie decyzji, a emocjonalną częścią mózgu.
Przywrócenie połączenie jest możliwe, jednak wymaga od nas bardzo wiele zaangażowania, siły, uznania, leczenia ran na poziomie ciała i umysłu.
Jeżeli przeżywamy sytuację w której przypomina nam się traumatyczne zdarzenie niezależnie od tego ile lat minęło od tego zdarzenia, wtedy nasz mózg, a konkretnie nasze ciało migdałowate reaguje na to zdarzenie, tak jakbyśmy doświadczały tamtej traumy ponownie.
Reakcja ciała migdałowatego powoduje uwolnienie hormonów stresu do ciała. Wtedy też nasz organizm wchodzi w reakcję obronną ponieważ postrzega to co się dzieje jako zagrożenie i doświadczamy jednej z czterech reakcji: ucieczki, ataku, zamrożenia, przypodobanie.
Nie pozostaje to oczywiście obojętne dla nas, ponieważ ta część naszego mózgu, która jest odpowiedzialny za logiczne rozumowanie jest odcięty, a kontrolę i dowodzenie przejmuje ciało migdałowate, które jest między innymi odpowiedzialna za powstawanie negatywnych emocji oraz generowanie reakcji obronnych. Będąc w stanie takiego pobudzenia trudno jest nam logicznie myśleć oraz postrzegać zagrożenie z pozycji osoby dorosłej. Widzimy to przez pryzmat tego co wydarzyło się w przeszłości.
Brak integracji naszego mózgu po doświadczeniu traumy powoduje, że często wykorzystujemy w naszym życiu mechanizm dysocjacji, czyli odcięcia emocjonalnego po to, aby odzyskać tymczasowe poczucie bezpieczeństwa.
Relacja z osobą toksyczną ma swój cykl, który powtarzany i z czasem powoduje uzależnienie na poziomie biochemicznym. Jeżeli interesuje Cię ten temat mówię o nim szerzej w nagraniu pt. „Wiązania pourazowe”.
Doświadczana przemoc powoduje, że tworzy się bardzo silna więź pomiędzy ofiarą a katem, która jest bardzo trudna do przerwania. Kiedy decydujemy się odejść nasz mózg nam wcale nie pomaga. Jesteśmy uzależnione. Dlatego też nawet, jeżeli odchodzimy – wracamy – nie umiemy się ostatecznie odciąć od tej osoby.
Jaki jest cykl przemocy:
1. BUDOWANIE NAPIĘCIA
Etap, który trwa od kilku minut do tygodni. Jest to faza w której narasta napięcie. Osoba, która stosuje przemoc może coraz bardziej czuć się ignorowana, porzucona, źle traktowana. To poczucie może powodować, że jej oczekiwania będą nie do zaspokojenia, może obrażać ofiarę werbalnie, krzyczeć. To napięcie powoduje, że ofiara czuje się coraz bardziej zalękniona, niespokojna i chodzi na palcach po to, aby nie sprowokować wybuchu przemocy.
2. ZDARZENIE
Ofiara mówi lub robi coś, co powoduje, że sprawca wybucha i dąży do zdominowania ofiary stosując przemoc. Robi to stosując przemoc słowną, fizyczną lub seksualną.
3. POJEDNANIE
podczas tego etapu sprawca przemocy może czuć skruchę, może też podejmować próby pojednania: kupując kwiaty, czy też inne prezenty, zabieranie na kolacje, wspólne spędzanie czasu. Sprawca może również składać obietnice o zaprzestaniu przemocy. Natomiast ofiara cały czas czuje się upokorzona, dominuje w niej lęk i brak zaufania, jest w szoku. Rozważa co zrobi, często pozostaje w relacji z powodów zależności i poczucia bezradności w sferze finansów albo też dzieci.
4. SPOKÓJ
Jest to etap miesiąca miodowego, podczas którego sprawca jest miły, spokojny, w pewnym stopniu wraca do relacji to, co było na samym początku. To powoduje, że ofiara przemocy wraca do poczucia, że jednak jej ukochany się zmienił i naprawdę niedawny wybuch był tylko chwilowy. Ma poczucie, że wszystko wróciło i jest w relacji w której jest miłość i bliskość. Życie we dwoje jest znowu piękne i pełne nadziei.
Cykl przemocy zaczyna się od początku.
Nie potrafimy odejść z relacji:
*nie ufamy sobie i swoim decyzjom
*mamy bardzo silne poczucie obowiązku i nad odpowiedzialności
*nie wierzymy, że zasługujemy na dobro, akceptację i wsparcie
*zainwestowałyśmy w ten związek nasz czas i starania, dlatego też boimy się doświadczyć straty
*czujemy poczucie winy i wstyd
*szczęście i potrzeby partnera są ważniejsze, niż nasze własne
*wierzymy, że rozpad związku to nasza porażka
*boimy się, że nasz partner nie poradzi sobie z rozstaniem
*boimy się oceny i krytyki ze strony rodziny i znajomych
*nie dopuszczamy do siebie naszych emocji
*nie wierzymy w to, że poradzimy sobie same
Na szczęście możemy sobie pomóc i wesprzeć się w odbudowywaniu naszego zdrowia na poziomie mentalnym, fizycznym i duchowym.
